“అహం” అంటే “నేను”, “నేను” అని అనుకోవటానికి సంబంధించిన భావన. “నేను”, “నాది లేదా నాది మాత్రమే ”, అని అనుకునేంతవరకు “అహం” అనేది ఒక పదం మాత్రమే. ఆత్మగౌరవానికి, అహంకారానికి తేడా ఏమిటంటే, “ఈ సామర్థ్యం నాకుంది” అనడం ఆత్మగౌరవం. “ఈ సామర్థ్యం నాకొక్కడికే ఉంది” అనడం అహంకారం.
విద్య, ఐశ్వర్యం, అందం, అన్నిటిలో ఉన్నతులైన వారు రాణించాలంటే ముఖ్యంగా వారిలో ఉండవలసినది, తగినంత అణకువ, వినయం . అహంకారానికి వయస్సు, ధన, కుల, మత ప్రాంత, భాష- ఇవేమీ సంబంధం లేదు. కొంతమంది (అతి)తెలివిగా తమ అహంకారాన్ని ఆత్మాభిమానం అని చెప్పుకుంటారు. అహంకారం సృష్టించే చీకటిని ఛేదించడం ఎవ్వరికీ సాధ్యం కాదు అని మహాత్మా గాంధీ కూడా చెప్పాడు. అన్నిటికన్నా అనర్ధదాయకమయింది అహంకారం. అహంకారం ఆనందాన్ని కూడా దూరం చేస్తుంది.అహంకారం ఉన్నచోట ఆందోళన ఉంటుంది.
అహంకారానికి విజయం కూడా ఒకటి. నాలుగుసార్లు అన్నింటా విజయం సాధించినవాడు, తన్ను మించిన వాడు లేడనే అహంకాపు చీకటి నూతిలో పడుతాడు. అహంకారం ఉంటే ఇతరులను, చిన్నచూపు చూడటం కూడా వస్తుంది. శత్రువు బలం చూడకుండా ఎదిరించటం కూడా అహంకారమే.
ఎప్పుడైతే మనం బలవంతులమని అహంకారానికి లోనవుతామో.. అప్పుడు విచక్షణ మరిచిపోతాం, కానీ ఎంతో బలం ఉన్నా పాము చలిచీమల చేత చిక్కి మరణిస్తుంది అనిమాత్రం మర్చిపోకూడదు . మరి ఈ అహంకారాన్ని అడ్డుకునేదెలా? తెలుసుకునేదెలా? అంటారా.. విజయం,ధనం ,పదవి, అహంకారాన్నికలిగించేవి ఏవి కలిగినకూడా, ఇవ్వన్నీ నావికావు, ఇవి భగవంతుడు, నన్ను తన చేతి పరికరం భావించి ఇచ్చినవి, ఇందులో నా ప్రజ్ఞ ఏమి ఏమిలేదు. అని భావించి నట్లయితే,అహంకారం తొలిగించుకోవటం చాల తేలిక అయిన పని. కానీ ఆ భావన ఎంతో ప్రయత్నిస్తే తప్ప కలుగదు.